Сяргей Сокалаў Страх вышыні 4%

В канцы канцоў, усё сваё жыццё я з велізарным задавальненнем чытаў фантастычныя кнігі, глядзеў фантастычныя фільмы. Мяне заўсёды ў іх раздражняла тое, як доўга і тупа герой заўсёды спрабуе ўсвядоміць адбытыя змены, перасоўванне ў часе і прасторы, калі вакол усё крычыць пра тое, што гэта далёкая будучыня ці які-небудзь паралельны свет. Ужо ўсім усё ясна, ужо самы наіўны чытач зразумеў, што адбываецца, а герой з маніякальнай зацятасцю адстойвае свае ілюзіі. Незвычайная зброя, незвычайныя камунікатары, абручы на галаве ў ахоўнікаў, "звездновойная" браня, што яшчэ трэба для ўсведамлення рэальнасці?